Calluna vulgaris
N iska krzewinka, zazwyczaj o wyprostowanym wzroście, wysokości od 20-50cm, w zależności od odmiany. Liście zielone, ale bywają też żółte, cytrynowe, szaro-zielone. Kwiaty - najróżniejsze: pojedyncze, pełne; liliowe, ciemno-fioletowe, białe, różowe, purpurowo-czerwone. Kwitną zazwyczaj w sierpniu, wrześniu, ale niektóre odmiany już w lipcu, natomiast wrzosy "pączkowe" są dekoracyjne jeszcze w listopadzie i grudniu.
Wrzosy sadzimy zwykle grupami, po kilka lub kilkanaście roślin z jednej odmiany, łącząc te "barwne plamy" na zasadzie kontrastu; biało kwitnące z ciemno-fioletowymi, te o żółtym ulistnieniu z tradycyjnymi.
Można z wrzosów utworzyć duże wrzosowisko, można nimi obsadzić ścieżkę prowadzącą do domu lub potraktować je, jako tzw. obwódkę dla grupy iglastych. Wrzosy rosną w naturze na słonecznych polanach, na glebach suchych, kwaśnych i jałowych. Chcąc założyć wrzosowisko w ogrodzie musimy odpowiednio przygotować stanowisko pod nie. Nieodpowiednie będą gleby ciężkie, zlewne, podmokłe. Takie trzeba będzie zdrenować grubą warstwą żwiru. Natomiast w optymalnych warunkach należy zwykle wybrać podłoże na głębokość 20-25cm, wsypać mieszankę torfu, piasku, kory mielonej i rodzimej gleby. Gęstość sadzenia - zwykle ok. 30cm odległości między roślinami, co daje około 10szt./m2. Wokół posadzonych roślin wysypujemy przekompostowaną korę sosnową, ewentualnie przekompostowane trociny.
Wrzosy wspaniale rosną i wyglądają w połączeniu z innymi wrzosowatymi, a są to: wrzośce - kwitnące wiosną, hebe, gaultheria, borówka brusznica, dabecja, azalie i różaneczniki. Pięknie rosną wśród iglaków, szczególnie sosen wraz z ozdobnymi trawami, niektórymi bylinami, wśród brzóz i klonów palmowych.
